Urodziłem się dnia 2 sierpnia 1944 r. w miejscowości Urniaże (pow.Kiejdany, Litwa). Moimi rodzicami byli Ludwika i Jan Jasudowiczowie. Gdy miałem 1 rok, mojego ojca uwięziono i skazano na 10 lat więzienia i łagrów. Na wiosnę 1948 r. matkę moją, wraz z czworgiem małych dzieci (Michał 1939r., Janina 1940 r., Wanda 1942 r. i Tadeusz 1944 r.) zesłano na Syberię do miejscowości „sielchoz Dierbiniec”, w Krasnojarskim Kraju. W 1950 r. podjąłem naukę w szkole podstawowej. W 1955 r. latem powrócił do nas po 10 latach „odsiadki” ojciec i w tymże roku w grudniu - na podstawie karty repatriacyjnej z 1945 r. - powróciliśmy do Polski jako repatrianci.
W 1957 r. ukończyłem szkołę podstawową nr 2 w Giżycku i podjąłem naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Giżycku, kończąc je z kolei i uzyskując maturę w 1961 r. W latach 1961-1966 r. pomyślnie odbyłem wyższe studia prawnicze na ówczesnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Od grudnia 1966 r. podjąłem pracę jako asystent w Katedrze Prawa Międzynarodowego na tymże Wydziale.
W grudniu 1966 r. zawarłem związek małżeński z Anną z d. Birkholz. Mamy dwóch dorosłych synów, już z ich własnymi rodzinami: Roberta (1967 r.) i Krzysztofa (1974 r.). Nasza córka Julia zmarła natychmiast po urodzeniu się (25.07.1989 r.).
5 grudnia 1972 r. odbyła się publiczna obrona mojej rozprawy doktorskiej nt. „Obowiązywanie umów międzynarodowych w wypadku zasadniczej zmiany okoliczności”, a od 1 marca 1973 r. awansowałem na stanowisko adiunkta w Katedrze Prawa Międzynarodowego UMK.
25 października 1983 r. odbyłem z powodzeniem kolokwium habilitacyjne, w oparciu o rozprawę nt. Normy regionalne w prawie międzynarodowym. Niestety, jako członek NSZZ „Solidarność”, nadal w niej aktywny mimo wprowadzenia stanu wojennego, nie mogłem liczyć na awans na stanowisko docenta. 3 kwietnia 1984 r. zostałem aresztowany. Po paru miesiącach areszt uchylono, nie bez wpływu starań władz dziekańskich i rektorskich Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Wielokrotnie w latach 1983-1988 byłem karany za wykroczenia o charakterze politycznym, głównie przez bydgoskie Kolegium ds. Wykroczeń. Blokadę możliwości awansu uchylono mi dopiero z dniem 1 stycznia 1989 r.; wtedy awansowałem na stanowisko docenta w Katedrze Prawa Międzynarodowego UMK.
Po usilnych staraniach udało mi się utworzyć w strukturze Wydziału Prawa i Administracji UMK pierwszą w Polsce Katedrę Praw Człowieka (w latach 1995-2000 jako Katedra Praw Człowieka i Prawa Europejskiego), która w 1993 r. została włączona do międzynarodowej sieci Katedr UNESCO (jako UNESCO Chair for Human Rights and Peace). Z tego tytułu wielokrotnie brałem udział w konferencjach sieci takich Katedr, odbywanych głównie w siedzibie UNESCO w Paryżu, ale także w Rzymie, La Laguna i Pradze.
Odbyłem kilka staży międzynarodowych (m.in. w Hadze, Utrechcie i Florencji), występowałem wielokrotnie na zagranicznych konferencjach naukowych i należę do członków założycieli tzw. Standing Committee for the United Nations Decade of Human Rights Education.
12 czerwca 1997 r. uzyskałem z rąk Prezydenta RP tytuł profesora. Do 2014 r. pracowałem jako Kierownik Katedry Praw Człowieka UMK oraz Holder of the UNESCO Chair, a także jako Kierownik Katedry Praw Człowieka i Prawa Europejskiego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W latach 1997-2007 pracowałem również i wchodziłem do minimum kadrowego Elbląskiej Uczelni Humanistyczno-Ekonomicznej.
Od 1993 r. organizowałem corocznie ogólnopolską Olimpiadę Wiedzy o Prawach Człowieka, pełniąc funkcję Przewodniczącego jej Komitetu Głównego z siedzibą w Toruniu.
Mam Krzyż Kawalerski orderu Odrodzenia Polski, medal Komisji Edukacji Narodowej, najwyższe odznaczenia Polskiego Czerwonego Krzyża, odznaki Zasłużonego dla Kultury, dla Miasta Bydgoszczy itd.
W 2004 r. dla uczczenia mojego jubileuszu wydane zostało dzieło zbiorowe pt. „O ludzki wymiar prawa. Księga Jubileuszowa Profesora Tadeusza Jasudowicza”. W 2014 r. odbyły się dwie konferencje poświęcone uczczeniu Jubileuszu mojego 70-lecia. Z kolei w październiku 2017 r. odbyła się uroczysta konferencja dla uczczenia 50-lecia mojej pracy na Wydziale Prawa i Administracji UMK w Toruniu. Wypromowałem 16 doktorów; magistrów prawa lub administracji oraz recenzji doktorskich, habilitacyjnych i profesorskich nie liczyłem.
W 2012 r. odbyłem wykład dla Zespołu Parlamentarnego Antoniego Macierewicza i od tegoż roku jestem członkiem-współorganizatorem Konferencji Smoleńskiej, w charakterze Wiceprzewodniczącego Prezydium jej Komitetu Naukowego, odpowiedzialnego za dział nauk prawnych.
W latach 2014-2017 przedłużano mi zatrudnienie w Katedrze Praw Człowieka WPiA UMK w wymiarze pół etatu. Od 1 października 2017 r. już mojego zatrudnienia nie przedłużono i jestem po prostu bezrobotnym emerytem.